Kalau kita lihat perjuangan Anwar Ibrahim selama ini, antara yang kerap dilaungkannya  kepada rakyat ialah menjanjikan ketelusan.

Berdasarkan maklumat wikipedia, ketelusan bermaksud keterbukaan dalam menyampaikan sesuatu maklumat.

Sebelum dapat jadi Perdana Menteri, macam-macam isu ketidaktelusan kerajaan dibangkit dan diserangnya.

Lalu, kita sebagai rakyat pun percaya inilah pemimpin dambaan rakyat yang boleh meletakkan ketelusan di tahap paling tinggi bila menjadi Perdana Menteri.

Tetapi, dalam isu titah adendum, terbukti ketelusan itu hanyalah sekadar sembang kari.

Apa yang berlaku hari ini dalam isu titah adendum setelah Mahkamah Rayuan mengesahkan kewujudannya dan berikutan dengannya kerajaan madani serta Anwar berterusan diserang tanpa henti, semuanya berpunca kerana tiada ketelusan.

Yang dibuat tidak telus atau disorok dan disembunyikan itu pula bukan permintaan atau surat atau dokumen daripada rakyat biasa, tetapi titah Raja.

Lebih daripada itu, Raja yang mengeluarkan titah adendum atau titah lampiran itu masih merupakan Yang di-Pertuan Agong ketika itu.

Kalau Anwar dan kerajaan madani bersikap telus daripada awal, kekalutan yang berlaku hari ini pasti tidak berlaku.

Hari ini ketidaktelusan sudah memakan dirinya sendiri.

Sepatutnya kerajaan bersikap telus sejak awal lagi iaitu sebaik saja menerima atau mengetahui titah adendum itu.

Kalau ada, beritahulah ada dan kalau tiada, beritahulah tiada.

Begitu juga kalau titah itu ada tetapi pada tanggapan kerajaan ia bukan titah yang sah, ia juga harus diberitahu kepada rakyat.

Jangan main sembunyi-sembunyi dan sorok-sorok macam simpan kekasih lain di belakang isteri.

Kemudian apabila pihak Najib Razak menulis surat kepada pelbagai pihak dalam kerajaan untuk pengesahan sama ada wujud atau tidak titah adendum itu, tiada seorang pun yang menjawabnya.

Maka, kes kemudian dibawa ke mahkamah, ditolak dan dianggap “hearsay” peringkat Mahkamah Tinggi, tetapi akhirnya disahkan wujud di Mahkamah Rayuan.

Apabila Mahkamah Rayuan memutuskan titah itu wujud, disertai dengan sepucuk surat daripada Sultan Pahang atau Agong ke-16 yang mengesahkan kewujudannya, sebenarnya tiada apa yang perlu dipertikaikan lagi daripada segi kesahihannya.

Titah adendum itu terbukti sah, sahih dan benar-benar wujud.

Bersama sahih dan sahnya titah adendum itu, yang sahih dan sah juga ialah kerajaan madani terbukti menyorok dan menyembunyikan titah tersebut selama setahun lamanya.

Apa lagi kita nak percaya lagi pada kerajaan madani selepas ini kalau titah Raja pun dilayan sebegitu rupa?

Dalam hal ini, pihak yang harus bertanggungjawab tidak lain mestilah Anwar selaku Perdana Menteri.

Janganlah pihak pentaksub beliau cuba mengalih tiang gol kononnya yang salah bukan Anwar, tetapi Peguam Negara.

Hello…siapa melantik Peguam Negara dan Peguam Negara berada di bawah ketiak kekuasan siapa?

Dengan itu, desakan yang makin bergema sekarang agar Anwar meletakkan jawatan dan mengambil tanggungjawab adalah sesuatu yang sangat tepat.

Kalau perkara ini berlaku di zaman orang lain jadi Perdana Menteri dan Anwar jadi Ketua Pembangkang, pasti ketika ini beliaulah yang paling dulu dan ke depan mendesak Perdana Menteri meletakkan jawatan.

Tiada pilihan lain sekarang buat Anwar selain harus meletakkan jawatan dalam kadar segera, lagi pun imej kerajaan dalam isu titah adendum ini sudah hancur di mata rakyat.

Lagi lama beliau kekal, lagi bertimbun ketidakyakinan serta penolakan rakyat terhadapnya. – ShahbudinHusin 08Januari2025.